Te laat betaald ? Straks weet iedereen het.
Dankzij Nederlandse software kunnen bedrijven en banken bijna real time inzicht krijgen in de kredietwaardigheid van klanten. Dat heeft voordelen, maar roept ook de vraag wat de gevaren zijn van het verzamelen van zoveel data. ‘Zolang de overheid niet handhaaft, wordt er veel geld mee verdiend.’
Wie wil er nou niet met één druk op de knop inzicht in de kredietwaardigheid van zijn klanten? Met één druk real time inzicht in een plotselinge verslechtering van betaalgedrag, zodat je als leverancier je risico kan inperken. Dat klinkt inderdaad aanlokkelijk maar is toch pure fictie?
Nee dus. Er is een aanzwellende stroom van financiële bedrijfsgegevens op gang gekomen, die omvangrijke hoeveelheden data direct uit de boekhouding toegankelijk maakt. Ongehinderd door toezicht krijgen banken, factoringmaatschappijen en credit management-bedrijven toegang tot de meest bedrijfskritische informatie. We zijn getuige van de onstuitbare ontwikkeling van de big datavan bedrijfsgegevens.
Hoe werkt het?
Middels bedrijven die hun boekhoudprogramma koppelen aan de software van D-Basics wordt massaal informatie over debiteuren verzameld en gedeeld. De meeste grote banken maken gebruik van D-Basics. Een vergelijkbare speler is Creditsafe. Ondernemigen kunnen informatie over kredietwaardigheid ‘kopen’ door zelf data aan te leveren.
Overheid
Het is de vraag of de informatiedeling via de software onder de Wet bescherming persoonsgegevens valt. Tot op heden is er geen regulatie van de zijde van de overheid.